quinta-feira, 15 de março de 2018

TFA 5ª 15-03-3018

7.1 DL 7.45-46
  Τὴν δὲ φαντασίαν εἶναι τύπωσιν ἐν ψυχῇτοῦ ὀνόματος οἰκείως
μετενηνεγμένου π τῶν τύπων τῶν ἐν τῷ κηρῷ π τοῦ δα-   (10)
(46) 
κτυλίου γινομένωντῆς δὲ φαντασίας τὴν μὲν καταληπτικήντὴν
δὲ ἀκατάληπτον· καταληπτικὴν μένἣν κριτήριον εἶναι τῶν
πραγμάτων φασίτὴν γινομένην π πάρχοντος κατ αὐτὸ τὸ
πάρχον ἐναπεσφραγισμένην καὶ ἐναπομεμαγμένην· ἀκατάληπτον
δὲ  τὴν μ π πάρχοντος π πάρχοντος μένμ κατ αὐτὸ   (5)
δὲ τὸ πάρχον· τὴν μ τρανῆ μηδὲ ἔκτυπον.


κρῐτ-ήριοντόmeans for judging or trying, standard, freq. of the mental faculties and senses, ἔχων αὐτῶν τὸ κ. ἐν αὑτῷ Pl.Tht.178b, cf. R.582aPlu.2.448b, etc.; τὸ αἰσθητήριον καὶ κ. τῶν . . χυμῶν Arist.Metaph.1068a3, cf. Epicur.Ep.1p.5U. (pl.), Sent.24, al.; περὶ κριτηρίου, title of works by Epicurus (D.L.10.27), Posidonius (Diocl. ap.  D.L.7.54), and Ptolemy: generally, χρόνον εἶναι μέτρον καὶ κ. τάχους measure, testZeno Stoic.1.26, etc. 2. court of judgement, tribunalPl.Lg.767bκαθίζειν κ.Plb.9.33.12, cf. PHib.1.29 (a) (iii B. C.), 1 Ep.Cor.6.2IG14.951.20, Paus.2.20.7POxy.2134.6 (ii A. D.), etc. b. decision of a tribunal, judgementSIG826K9 (Delph., ii B. C.).

καταληπ-τικόςήόνable to checkτοῦ θορυβητικοῦ Ar.Eq.13802. conveying direct apprehension of an object, κ. φαντασίαStoic.2.26, etc.; κ. λόγος Phld.Rh. 2.120 S.; τὸ -κόν M.Ant.4.22. Adv.καταληπτι-κῶς by direct apprehension, Stoic.2.27; manifestlyφαίνεσθαι Cleom.1.8.

ἀκατά-ληπτοςονthat cannot be reached or touchedArist.Pr.921b23τί ἐστι φίλος; ἄνθρωπος Secund.Sent.11Adv.ἀκαταλήπ-τως Sch.Il.17.75II. not to be conqueredJ.BJ3.7.7defying suppressionτὸ . τῆς γοητείας Vett. Val.238.252. Philos., incomprehensiblePhld.Acad.Ind.p.91 M., M.Ant.7.54S.E.M.7.432that cannot be grasped, πλῆθος, of the stars, Chrysipp.Stoic.2.1683. not comprehending or attaining convictionφαντασία (opp. καταληπτική, q.v.) Chrysipp.Stoic.2.40, al.: c. gen., . τῶν μοειδῶνPhld.Herc.1457.12. Adv. ἀκαταλήπ-τωςἔχειν περί τινος Ph.1.78; prob. l. in Arr.Epict.2.23.46:—hence ἀκαταληψίαinability to comprehend or attain conviction, Sceptic term, attrib. to Stoics by Galen, Stoic.1.17, but to Arcesilaus by Cic.Att. 13.19.3, Numen. ap. Eus.PE14.7S.E.P.1.1.

ἐναπο-σφρᾱγίζωimpress in or onψυχῆς μοιότητα εἰς παιδὸς χαρακτῆρα LXX 4 Ma.15.4: abs., D.L.7.46:— Med.οὐ γὰρ ἂν -σφραγίσαιτο τὰ ἔξω τὴν ἑαυτῶν φύσιν Epicur.Ep.1p.11U.:—Pass.Zeno Stoic.1.18.

ἐναποάσσωwipe off upon, e. g. pigments, Plu. 2.99b:—Med.receive an impressionλογισμοὶ . τύπους φρονήσεως Ph.1.59,al.:—Pass.to be stamped onκηροῖς Plu.2.3e, cf. D.L.7.46to be imaged inτῷ κατόπτρῳ Ach.Tat.5.13; also φαντασία καταὐτὸ τὸ πάρχονεμαγμένη Zeno Stoic.1.182. Med., ἐναπομάξασθαι χεῖράς τινι wipe one's hands on, cj.in Alciphr.3.44; of a snake, λυσσᾶν ποῦ ἐναπομάξεται τὸν ἰόνSch.Gen.Il.22.95II. rub, dryAlex.Trall. Febr.1.

τρᾱνήςέςclear, distinct, ἴσμεν γὰρ οὐδὲν τ., ἀλλἀλώμεθα S.Aj.23, cf. Demetr.Lac.Herc.1013.5

ἔκτῠπ-οςονworked in reliefIon Trag.42Aristeas58D.S.18.26, etc.; φιάλη . . . ζῷα ἔχουσα IG11(2).161 B76 (Delosiii B.C.); ἔκτυπατάPlin.HN35.1522. distinctφαντασία Stoic.2.21: Comp., Hsch. Adv. ἐκτύ̆-πωςwith a distinct impression or character, opp. συγκεχυμένωςS.E.M.7.171.

Descartes: Mediatio II:
Cogitare? Hîc invenio: cogitatio est; hacc sola a me divelli nequit. Ego sum, ego existo; certum est. Quandiu autem? Nempe quandiu cogito; nam forte etiam fieri posset, si cessarem ab omni cogitatione, ut illico totus esse desinerem. Nihil nunc admitto nisi quod necessario sit verum; sum igitur praecise tantùm res cogitans, id est, mens, sive animus, sive intellectus, sive ratio, voces mihi priùs significationis ignotae. Sum autem res vera, & vere existens; sed qualis res? Dixi, cogitans.

Aristóteles, De Inter., (16a) [ΠΕΡΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ]    

  Πρῶτον δεῖ θέσθαι τί ὄνομα καὶ τί ῥῆμαπειτα τί   (1)
ἐστιν πόφασις καὶ κατάφασις καὶ πόφανσις καὶ λόγος

  Ἔστι μὲν οὖν τὰ ἐν τῇ φωνῇ τῶν ἐν τῇ ψυχῇ παθη-
μ
άτων σύμβολακαὶ τὰ γραφόμενα τῶν ἐν τῇ φωνῇ.
καὶ ὥσπερ οὐδὲ γράμματα πᾶσι τὰ αὐτάοὐδὲ φωναὶ αἱ    (5)
αὐταί· 

ὧν μέντοι ταῦτα σημεῖα πρώτωνταὐτὰ πᾶσι πα
θήματα τῆς ψυχῆςκαὶ ὧν ταῦτα μοιώματα πράγματα 
ἤδη ταὐτάπερὶ μὲν οὖν τούτων εἴρηται ἐν τοῖς περὶ ψυ
χῆς, —ἄλλης γὰρ πραγματείας·— ἔστι δέὥσπερ ἐν τῇ ψυχῇ
ὁτὲ μὲν νόημα ἄνευ τοῦ ἀληθεύειν  ψεύδεσθαι ὁτὲ δὲ ἤδη   (10)
 ἀνάγκη τούτων πάρχειν θάτερονοὕτω καὶ ἐν τῇ φωνῇ· 
περὶ γὰρ σύνθεσιν καὶ διαίρεσίν ἐστι τὸ ψεῦδός τε καὶ τὸ
ἀληθέςτὰ μὲν οὖν ὀνόματα αὐτὰ καὶ τὰ ῥήματα ἔοικε 
τῷ ἄνευ συνθέσεως καὶ διαιρέσεως νοήματιοἷον τὸ ἄνθρω
π
ος  λευκόνὅταν μ προστεθῇ τι· οὔτε γὰρ ψεῦδος   (15)
οὔτε ἀληθές πωσημεῖον δ ἐστὶ τοῦδε· καὶ γὰρ  τραγέλα
φος σημαίνει μέν τιοὔπω δὲ ἀληθὲς  ψεῦδοςἐὰν μ τὸ 
εἶναι  μ εἶναι προστεθῇ  πλῶς  κατὰ χρόνον
  Ὄνομα μὲν οὖν ἐστὶ φωνὴ σημαντικὴ κατὰ συνθήκην
ἄνευ χρόνουἧς μηδὲν μέρος ἐστὶ σημαντικὸν κεχωρισμένον
  Ῥῆμα δέ ἐστι τὸ προσσημαῖνον χρόνονοὗ μέρος οὐδὲν 
σημαίνει χωρίς·
  (20)
 




7.5. Cic., Acad. 1.40-42
Plurima autem in illa tertia philosophiae parte mutavit. in qua primum de sensibus ipsis quaedam dixit nova, quos iunctos esse censuit e quadam quasi impulsione oblata extrinsecus. quam ille phantasian nos visum appellemus licet, et teramus hoc quidem verbum, erit enim utendum in reliquo sermone saepius—sed ad haec quae visa sunt et quasi accepta sensibus assensionem adiungit animomorum, quam esse vult in nobis positam et voluntariam. 
visis non omnibus adiungebat fidem sed is solum quae propriam quandam haberent declarationem earum rerum quae viderentur; id autem visum cum ipsum per se cerneretur, comprehenibile—feretis haec?' Att. 'nos vero' inquit; 'quonam enim alio modo katalaempton diceres?'—Va. 'Sed cum acceptum iam et approbatum esset, comprehensionem appellabat, similem is rebus quae manu prenderentur; ex quo etiam nomen hoc duxerat [at] cum eo verbo antea nemo tali in re usus esset, plurimisque idem novis verbis (nova enim dicebat) usus est. Quod autem erat sensu comprensum id ipsum sensum appellabat, et si ita erat comprensum ut convelli ratione non posset scientiam, sin aliter inscientiam nominabat; ex qua existebat etiam opinio, quae esset imbecilla et cum falso incognitoque communis. 
sed inter scientiam et inscientiam comprehensionem illam quam dixi collocabat, eamque neque in rectis neque in pravis numerabat, sed soli credendum esse dicebat. E quo sensibus etiam fidem tribuebat, quod ut supra dixi comprehensio facta sensibus et vera esse illi et fidelis videbatur, non quod omnia quae essent in re comprehenderet, sed quia nihil quod cadere in eam posset relinqueret, quodque natura quasi normam scientiae et principium sui dedisset unde postea notiones rerum in animis imprimerentur; e quibus non principia solum sed latiores quaedam ad rationem inveniendam viae reperiuntur. errorem autem et temeritatem et ignorantiam et opinationem et susppcionem et uno nomine omnia quae essent aliena firmae et constantis assensionis a virtute sapientiaque removebat. 
Atque in his fere commutatio constitit omnis dissensioque Zenonis a superioribus.'







Sem comentários:

Enviar um comentário

TEMAS DE FILOSOFIA ANTIGA. 3ª SESSÃO. HANDOUT

3ª sessão. Handout. 19 de Feveiro, 2019 Sen. Ep. 58. 6.  Quomodo dicetur ο ὐ σία res necessaria , natura continens fundamentum o...