terça-feira, 25 de setembro de 2018

Filosofia Antiga. Handout da 3ª sessão. 24 de Setembro. 2018

       3ª sessão
       64e-65a:
Οὐκοῦν ὅλως δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡ τοῦ τοιούτου
πραγματεία οὐ περὶ τὸ σῶμα εἶναι, ἀλλὰ καθ’ ὅσον δύναται 
ἀφεστάναι αὐτοῦ, πρὸς δὲ τὴν ψυχὴν τετράφθαι;
Por conseguinte, parece-te, em geral, a ti, disse ele, que esta actividade não diz respeito ao corpo próprio, mas antes, tanto quanto é possível, deve afastar-se do corpo e virar-se para a própria alma/lucidez
       65a
Ἆρ’ οὖν πρῶτον μὲν ἐν τοῖς τοιούτοις δῆλός ἐστιν 
ὁ φιλόσοφος ἀπολύων ὅτι μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῆς τοῦ  σώματος 
κοινωνίας διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων; 
      Portanto, o filósofo revela-se nestas coisas como aquele que de uma forma distinta dos restantes seres humanos desliga em absoluto a alma da sua comunhão com o corpo próprio?
       65a
Καὶ δοκεῖ γέ που,  Σιμμία, τοῖς πολλοῖς ἀνθρώποις 
 μηδὲν ἡδὺ τῶν τοιούτων μηδὲ μετέχει αὐτῶν οὐκ ἄξιον 
εἶναι ζῆν, ἀλλ’ ἐγγύς τι τείνειν τοῦ τεθνάναι  μηδὲν φροντίζων 
τῶν ἡδονῶν αἳ διὰ τοῦ σώματός εἰσιν. 
      E a maior parte dos homens acham que para alguém que não tem nada de doce na vida nem toma parte no prazer esse alguém não merece estar vivo e está bastante próximo de estar morto, quem não se preocupa nada com nenhum daqueles prazeres que são obtidos através do corpo.
       65a-b
Τί δὲ δὴ περὶ αὐτὴν τὴν τῆς φρονήσεως κτῆσιν; 
πότερον ἐμπόδιον τὸ σῶμα  οὔ, ἐάν τις αὐτὸ ἐν τῇ ζητήσει κοινωνὸν συμπαραλαμβάνῃ; οἷον τὸ τοιόνδε λέγω· ἆρα ἔχει 
ἀλήθειάν τινα ὄψις τε καὶ ἀκοὴ τοῖς ἀνθρώποις,  τά γε τοιαῦτα καὶ οἱ ποιηταὶ ἡμῖν ἀεὶ θρυλοῦσιν, ὅτι οὔτ’ ἀκούομεν 
ἀκριβὲς
 οὐδὲν οὔτε ὁρῶμεν; καίτοι εἰ αὗται τῶν περὶ τὸ 
σῶμα
 
αἰσθήσεων μὴ ἀκριβεῖς εἰσιν μηδὲ σαφεῖς, σχολῇ   (5)
αἵ
 γε ἄλλαι· 
       E, então, o que se passa com a própria aquisição de consciência? Não será que o corpo próprio é um impedimento, se alguém tomar por companhia o próprio corpo como elemento comum nesta investigação? O que quero dizer é isto: será que a visão tem alguma verdade bem como a audição para os seres humanos ou a respeito destas coisas não sucede o que os poetas nos estão sempre a dizer, que não escutamos nem vemos nada com rigor? E que se estas sensações do corpo não são nem rigorosas nem clares, por maioria de razão não o serão também as outras [de prazer], porquanto estas são ainda mais insignificantes do que as primeiras?
       65b-c
Πότε οὖν, ἦ δ’ ὅς, ἡ ψυχὴ τῆς ἀληθείας ἅπτεται; ὅταν @1
μὲν γὰρ μετὰ τοῦ σώματος ἐπιχειρῇ τι σκοπεῖν, δῆλον ὅτι    (10)
τότε ἐξαπατᾶται ὑπ’ αὐτοῦ.

Ἆρ’ οὖν οὐκ ἐν τῷ λογίζεσθαι εἴπερ που ἄλλοθι κατά-
δηλον αὐτῇ γίγνεταί τι τῶν ὄντων; 
E como é que a alma toca na verdade? Quando tenta examinar algo na companhia do corpo, é evidente que é endrominada por ele.
Não é então no pensamento se é que de alguma outra maneira que é evidente que a alma fica próxima de algum dos entes?
       65c
Λογίζεται δέ γέ που τότε κάλλιστα, ὅταν αὐτὴν τούτων
μηδὲν παραλυπῇ, μήτε ἀκοὴ μήτε ὄψις μήτε ἀλγηδὼν μηδέ
τις ἡδονή, ἀλλ’ ὅτι μάλιστα αὐτὴ καθ’ αὑτὴν γίγνηται ἐῶσα
χαίρειν τὸ σῶμα, καὶ καθ’ ὅσον δύναται μὴ κοινωνοῦσα 
αὐτῷ μηδ’ ἁπτομένη ὀρέγηται τοῦ ὄντος.
       Pensa sobretudo de uma forma excelente, quando a alma não é distorcida por nenhum destes sentimentos, nem a audição, nem a visão nem a dor física nem nenhum prazer, mas quando ela própria a partir de si mesma fica superlativamente ao pé de si, despedindo-se do corpo próprio e, tanto quanto possível, sem comungar do corpo nem tocar nele, se esforça por atingir/ se estica para atingir algum dos entes. 
       65c-d
Οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα ἡ τοῦ φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα
ἀτιμάζει τὸ σῶμα καὶ φεύγει ἀπ’ αὐτοῦ, ζητεῖ δὲ αὐτὴ καθ’
αὑτὴν γίγνεσθαι; 
Τί δὲ δὴ τὰ τοιάδε, ὦ Σιμμία; φαμέν τι εἶναι δίκαιον
αὐτὸ ἢ οὐδέν;    (5)
Φαμὲν μέντοι νὴ Δία.
Καὶ αὖ καλόν γέ τι καὶ ἀγαθόν;
Πῶς δ’ οὔ; 
 Ἤδη οὖν πώποτέ τι τῶν τοιούτων τοῖς ὀφθαλμοῖς εἶδες;
  Οὐδαμῶς, ἦ δ’ ὅς.    (10)
Portanto, também aqui a este respeito a alma do filósofo despreza, sobremaneira, o corpo e foge dele, enquanto, por outro lado, procura ficar ela mesma a partir de si própria ao pé de si. E a respeito disto, Símias, não é verdade que dizemos que o justo é alguma coisa ou dizemos que não é anda? Dizemos, sim, que é alguma coisa.E, por sua vez, não dizemos que também o é pelo menos o belo e o bom? Como não?E já alguma vez vista alguma destas coisas com os olhos?De maneira alguma, nunca vi.
       65d-e
Ἀλλ’ ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει τῶν διὰ τοῦ σώματος ἐφήψω
αὐτῶν
; λέγω δὲ περὶ πάντων, οἷον μεγέθους πέρι, ὑγιείας,
ἰσχύος, καὶ τῶν ἄλλων ἑνὶ λόγῳ ἁπάντων τῆς οὐσίας ὃ
(e) τυγχάνει ἕκαστον ὄν
· ἆρα διὰ τοῦ σώματος αὐτῶν τὸ
ἀληθέστατον θεωρεῖται, ἢ ὧδε ἔχει· ὃς ἂν μάλιστα ἡμῶν
καὶ ἀκριβέστατα παρασκευάσηται αὐτὸ ἕκαστον διανοηθῆναι
περὶ οὗ σκοπεῖ
, οὗτος ἂν ἐγγύτατα ἴοι τοῦ γνῶναι ἕκαστον
Mas será que é por alguma qualquer das sensações do corpo que tocarás em algum dos entes que são? Estou a falar acerca de todas as coisas como a grandeza, a saúde, a força física, e a respeito de todas as coisas, para resumir numa só palavra que respeitam à OUSIA que acontece ser cada coisa tal como é? Será que é através do corpo que conseguimos examinar o que há de mais verdadeiro em cada coisa que é ou as coisas não se passarão antes assim: aquele que está equipado de modo superlativo e rigoroso para pensar em cada coisa que existe é aquele que se aproxima melhor de vir a reconhecer cada coisa que é tal como é?
       65e-66a
Ἆρ’ οὖν ἐκεῖνος ἂν τοῦτο ποιήσειεν καθαρώτατα ὅστις
 
ὅτι μάλιστα αὐτῇ τῇ διανοίᾳ ἴοι ἐφ’ ἕκαστονμήτε τινὄψιν παρατιθέμενος ἐν τῷ διανοεῖσθαι μήτε [τινὰ] ἄλλην 
αἴσθησιν ἐφέλκων μηδεμίαν μετὰ τοῦ λογισμοῦἀλλ’ αὐτῇ
καθ
’ αὑτὴν εἰλικρινεῖ τῇ διανοίᾳ χρώμενος αὐτὸ καθ’ αὑτὸ εἰλι-κρινὲς ἕκαστον ἐπιχειροῖ θηρεύειν τῶν ὄντωνἀπαλλαγεὶς
ὅτι
 μάλιστα ὀφθαλμῶν τε καὶ ὤτων καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν σύμπαντος τοῦ σώματοςὡς ταράττοντος καὶ οὐκ ἐῶντος τὴν   
ψυχὴν κτήσασθαι ἀλήθειάν τε καὶ φρόνησιν ὅταν κοινωνῇἆρ’ οὐχ οὗτός ἐστιν Σιμμίαεἴπερ τις [καὶ] ἄλλος  τευξόμενος τοῦ ὄντος
       ὄρεξις, εως, ἡ, (ὀρέγω) general word for all kinds of appetency, conation, including
ἐπιθυμία, θυμός, βούλησις, Arist.de An.414b2, cf. 433a13, al., Stoic.3.40, Epicur.Fr.202, Metrod.Herc.831.16, Phld.Mus.p.78 K.; opp. φυγή, Arist.de An.431a12; opp. ἔκκλισις, Arr.Epict.1.4.1, M.Ant.8.7. 1. c. gen. objecti, longing or yearning after a thing, desire for it, Democr.219, Pl.Def.414b, Arist.EN1119b7, de An.414b6, al.: more rarely, ὄ. ἐπί τι Plu.2.48c; περί τι Democr. 72. 2. abs., propension, appetency, ὄ. βουλευτική Arist.EN1113a11; ὄ. διανοητική ib.1139b5; [ἐπιθυμίαι τινὲς] εὐδιάχυτον τὴν ὄ. ἔχουσιν Epicur.Sent.26.
       λογίζομαι, Att. fut.  ιοῦμαι Id.Ra.1263, Th.5.87,
λογ-ίζομαι, Att. fut. -ιοῦμαι Id.Ra.1263, Th.5.87, etc.: aor.ἐλογισάμην E.Or.555, Th.6.31, etc.: pf. λελόγισμαι Lys.32.24, 27, D.28.12:—Pass., v. infr. III: (λόγος):—prop. of numerical calculation, count, reckon
b. audit the accounts of a person, c. dat., τοῖς ὑπευθύνοιςArist.Ath.54.2; ταῖς ἀρχαῖς ib.48.3. 
II. without reference to numbers, take into account, calculate, consider, ταῦτα Hdt.9.53, cf. S.Aj.816, etc.; λ. τὰ ξυμφέρονταTh.1.76; λ. τι πρός τινας with them, D.5.24; also λ. περί τινοςcalculate, form calculations about . . , 
4. count upon, εἴ τις δύο ἢ καί τι πλείους ἡμέρας λ., μάταιός ἐστιν S.Tr.944. 5. conclude by reasoning, infer that . . , c. acc. et inf., Pl.Grg.524b, X.Ages.7.3; λ. ὅτι . . Id.HG6.1.5, cf. Pl.Phd.62e, al.  
       διάνοιᾰ
διάνοιᾰ, ἡ, Aeol. διανοιΐα Alc.Supp.1a.1 (nisi leg. δι’ ἀνοιΐα[ν]), poet. also διανοίᾱ acc. to Eust.1679.29:—thought, i.e. intention, purpose, Hdt.1.46,90, And.4.35, etc.; τῇ διανοίᾳ in the spirit of his action, 
II. process of thinking, thought, ὁ ἐντὸς τῆς ψυχῆς πρὸς αὑτὴν διάλογος . . ἐπωνομάσθη δ. Pl.Sph.263d; 
II. thinking faculty, intelligence, understanding, ὡς μεταξύ τι δόξης τε καὶ νοῦ τὴν δ. οὖσαν Pl.R.511d, al.; opp. σῶμα, Id.Lg.916a, cf. R.395b; ἔστιν ὥσπερ τοῦ σώματος καὶ τῆς δ. γῆραςArist.Pol.1270b40; ἐπιτάττοντος τοῦ νοῦ καὶ λεγούσης τῆς δ. φεύγειν τι ἢ διώκειν Id.de An.433a2; ἔκστασις διανοίαςLXXDe.28.28. 
IV. thought expressed, meaning of a word or passage, Pl.Ly.205b, Phdr.228d; τὰςτῶνὀνομάτωνδ. Id.Cra.418a; τὴναὐτὴνἔχειδ.Arist.de An.404a17; φυσικὴδτοῦνόμου Aristeas171; so δ., opp. ῥητόνspirit, opp. letter, Hermog.Stat.2. 
V. intellectual capacity revealed in speech or action by the characters in drama, Arist.Po.1450a6, b11, 1456a34, Rh.1404a19, al. (Rare in Poetry.)

Sem comentários:

Enviar um comentário

TEMAS DE FILOSOFIA ANTIGA. 3ª SESSÃO. HANDOUT

3ª sessão. Handout. 19 de Feveiro, 2019 Sen. Ep. 58. 6.  Quomodo dicetur ο ὐ σία res necessaria , natura continens fundamentum o...