Para além do que ficou pendente, quero analisar a partir de David Charles os Analytica posteriora acerca de definição. Ficam as ocorrências de trovão e eclipse onde se procura aprofundar a operação de definição.
Bibliografia secundária:
Ackrill, J. L. (1963). Aristotle's categories and de interpretatione. Oxford University Press, USA.
Aristotle, Topics, Books I and VII. (1997). Aristotle, topics, books I and VII. Oxford: Oxford University Press.
Asztalos, M. (1993). Boethius as a transmitter of greek logic to the latin west: The categories. Harvard Studies in Classical Philology, 95, 367-407.
Caston, V. (1998). Aristotle and the problem of intentionality. Philosophical and Phenomenological Research, 249-298.
Charles, David, Meaning and Essence, OUP.
Deslauriers, M., (2007) Aristotle on Definition, Philosophia Antiqua, Brill, Leiden, Boston.
Frank, E. (1940). The fundamental opposition of plato and aristotle. The American Journal of Philology, 61(2), 166-185.
Gillespie, C. M. (1925). The aristotelian categories. The Classical Quarterly, 19(2), 75-84.
Husik, I. (1904). On the categories of aristotle. The Philosophical Review, 13(5), 514-528.
TLG Printable Search Results
Use of TLG materials is subject to the TLG License Agreement.
Created: Fri Nov 4 13:35:35 2011 (UTC).
Contact tlg@ptolemy.tlg.uci.edu for enquiries.
TLG® is a registered trademark of The Regents of the University of California.
Use of TLG materials is subject to the TLG License Agreement.
Results for βροντή and ἔκλειψις in 1. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora.
1. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93bline 8.
ἔστι γὰρ ἡ ἔκλειψις ἀντίφραξις ὑπὸ γῆς. τί
ἐστι βροντή; πυρὸς ἀπόσβεσις ἐν νέφει. διὰ τί βροντᾷ; διὰ
τὸ ἀποσβέννυσθαι τὸ πῦρ ἐν τῷ νέφει.
2. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93bline 9.
ἔστι γὰρ ἡ ἔκλειψις ἀντίφραξις ὑπὸ γῆς. τί
ἐστι βροντή; πυρὸς ἀπόσβεσις ἐν νέφει. διὰ τί βροντᾷ; διὰ
τὸ ἀποσβέννυσθαι τὸ πῦρ ἐν τῷ νέφει. νέφος Γ, βροντὴ Α,
ἀπόσβεσις πυρὸς τὸ Β.
3. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 94aline 3.
Εἷς μὲν δὴ ὅρος ἐστὶν ὅρου ὁ εἰρημένος, ἄλλος δ’ ἐστὶν
ὅρος λόγος ὁ δηλῶν διὰ τί ἔστιν. ὥστε ὁ μὲν πρότερος σημαί-
(94a.) νει μέν, δείκνυσι δ’ οὔ, ὁ δ’ ὕστερος φανερὸν ὅτι ἔσται οἷον
ἀπόδειξις τοῦ τί ἐστι, τῇ θέσει διαφέρων τῆς ἀποδείξεως.
διαφέρει γὰρ εἰπεῖν διὰ τί βροντᾷ καὶ τί ἐστι βροντή· ἐρεῖ
γὰρ οὕτω μὲν “διότι ἀποσβέννυται τὸ πῦρ ἐν τοῖς νέφεσι”·
τί δ’ ἐστὶ βροντή; ψόφος ἀποσβεννυμένου πυρὸς ἐν νέφεσιν. (5)
ὥστε ὁ αὐτὸς λόγος ἄλλον τρόπον λέγεται, καὶ ὡδὶ μὲν ἀπό-
δειξις συνεχής, ὡδὶ δὲ ὁρισμός. (ἔτι ἐστὶν ὅρος βροντῆς ψό-
φος ἐν νέφεσι· τοῦτο δ’ ἐστὶ τῆς τοῦ τί ἐστιν ἀποδείξεως συμ-
4. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 94aline 5.
(94a.) νει μέν, δείκνυσι δ’ οὔ, ὁ δ’ ὕστερος φανερὸν ὅτι ἔσται οἷον
ἀπόδειξις τοῦ τί ἐστι, τῇ θέσει διαφέρων τῆς ἀποδείξεως.
διαφέρει γὰρ εἰπεῖν διὰ τί βροντᾷ καὶ τί ἐστι βροντή· ἐρεῖ
γὰρ οὕτω μὲν “διότι ἀποσβέννυται τὸ πῦρ ἐν τοῖς νέφεσι”·
τί δ’ ἐστὶ βροντή; ψόφος ἀποσβεννυμένου πυρὸς ἐν νέφεσιν. (5)
ὥστε ὁ αὐτὸς λόγος ἄλλον τρόπον λέγεται, καὶ ὡδὶ μὲν ἀπό-
δειξις συνεχής, ὡδὶ δὲ ὁρισμός. (ἔτι ἐστὶν ὅρος βροντῆς ψό-
φος ἐν νέφεσι· τοῦτο δ’ ἐστὶ τῆς τοῦ τί ἐστιν ἀποδείξεως συμ-
πέρασμα.) ὁ δὲ τῶν ἀμέσων ὁρισμὸς θέσις ἐστὶ τοῦ τί ἐστιν
ἀναπόδεικτος. (10)
5. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93aline 22.
δῆλα γίνεται, ἀλλ’ οὔτι πρότερόν γε τὸ διότι δυνατὸν γνωρί-
σαι τοῦ ὅτι, δῆλον ὅτι ὁμοίως καὶ τὸ τί ἦν εἶναι οὐκ ἄνευ τοῦ
ὅτι ἔστιν· ἀδύνατον γὰρ εἰδέναι τί ἐστιν, ἀγνοοῦντας εἰ ἔστιν. (20)
τὸ δ’ εἰ ἔστιν ὁτὲ μὲν κατὰ συμβεβηκὸς ἔχομεν, ὁτὲ δ’
ἔχοντές τι αὐτοῦ τοῦ πράγματος, οἷον βροντήν, ὅτι ψόφος
τις νεφῶν, καὶ ἔκλειψιν, ὅτι στέρησίς τις φωτός, καὶ ἄνθρω-
πον, ὅτι ζῷόν τι, καὶ ψυχήν, ὅτι αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν. ὅσα μὲν
οὖν κατὰ συμβεβηκὸς οἴδαμεν ὅτι ἔστιν, ἀναγκαῖον μηδαμῶς (25)
ἔχειν πρὸς τὸ τί ἐστιν· οὐδὲ γὰρ ὅτι ἔστιν ἴσμεν· τὸ δὲ ζητεῖν
τί ἐστι μὴ ἔχοντας ὅτι ἔστι, μηδὲν ζητεῖν ἐστιν. καθ’ ὅσων δ’
6. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 94aline 7.
διαφέρει γὰρ εἰπεῖν διὰ τί βροντᾷ καὶ τί ἐστι βροντή· ἐρεῖ
γὰρ οὕτω μὲν “διότι ἀποσβέννυται τὸ πῦρ ἐν τοῖς νέφεσι”·
τί δ’ ἐστὶ βροντή; ψόφος ἀποσβεννυμένου πυρὸς ἐν νέφεσιν. (5)
ὥστε ὁ αὐτὸς λόγος ἄλλον τρόπον λέγεται, καὶ ὡδὶ μὲν ἀπό-
δειξις συνεχής, ὡδὶ δὲ ὁρισμός. (ἔτι ἐστὶν ὅρος βροντῆς ψό-
φος ἐν νέφεσι· τοῦτο δ’ ἐστὶ τῆς τοῦ τί ἐστιν ἀποδείξεως συμ-
πέρασμα.) ὁ δὲ τῶν ἀμέσων ὁρισμὸς θέσις ἐστὶ τοῦ τί ἐστιν
ἀναπόδεικτος. (10)
Ἔστιν ἄρα ὁρισμὸς εἷς μὲν λόγος τοῦ τί ἐστιν ἀναπό-
δεικτος, εἷς δὲ συλλογισμὸς τοῦ τί ἐστι, πτώσει διαφέρων
TLG Printable Search Results
Use of TLG materials is subject to the TLG License Agreement.
Results for εκλειψ
1. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 75b line 34.
λογίσασθαι καθόλου, ἀλλ’ ὅτι νῦν. ὁμοίως δ’ ἔχει καὶ (30)
περὶ ὁρισμούς, ἐπείπερ ἐστὶν ὁ ὁρισμὸς ἢ ἀρχὴ ἀποδείξεως
ἢ ἀπόδειξις θέσει διαφέρουσα ἢ συμπέρασμά τι ἀποδείξεως.
αἱ δὲ τῶν πολλάκις γινομένων ἀποδείξεις καὶ ἐπιστῆμαι, οἷον
σελήνης ἐκλείψεως, δῆλον ὅτι ᾗ μὲν τοιοῦδ’ εἰσίν, ἀεὶ εἰσίν,
ᾗ δ’ οὐκ ἀεί, κατὰ μέρος εἰσίν. ὥσπερ δ’ ἡ ἔκλειψις, ὡσαύ- (35)
τως τοῖς ἄλλοις.
Ἐπεὶ δὲ φανερὸν ὅτι ἕκαστον ἀποδεῖξαι οὐκ ἔστιν ἀλλ’
ἢ ἐκ τῶν ἑκάστου ἀρχῶν, ἂν τὸ δεικνύμενον ὑπάρχῃ ᾗ ἐκεῖνο,
οὐκ ἔστι τὸ ἐπίστασθαι τοῦτο, ἂν ἐξ ἀληθῶν καὶ ἀναποδείκτων
2. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 88a line 1.
ἀπόδειξιν καὶ οὐχ ὥσπερ φασί τινες ἠπιστάμεθα· αἰσθάνε-
σθαι μὲν γὰρ ἀνάγκη καθ’ ἕκαστον, ἡ δ’ ἐπιστήμη τὸ τὸ
καθόλου γνωρίζειν ἐστίν. διὸ καὶ εἰ ἐπὶ τῆς σελήνης ὄντες
ἑωρῶμεν ἀντιφράττουσαν τὴν γῆν, οὐκ ἂν ᾔδειμεν τὴν αἰτίαν (40)
(88a.) τῆς ἐκλείψεως. ᾐσθανόμεθα γὰρ ἂν ὅτι νῦν ἐκλείπει, καὶ
οὐ διότι ὅλως· οὐ γὰρ ἦν τοῦ καθόλου αἴσθησις. οὐ μὴν ἀλλ’
ἐκ τοῦ θεωρεῖν τοῦτο πολλάκις συμβαῖνον τὸ καθόλου ἂν θη-
ρεύσαντες ἀπόδειξιν εἴχομεν· ἐκ γὰρ τῶν καθ’ ἕκαστα πλει-
όνων τὸ καθόλου δῆλον. τὸ δὲ καθόλου τίμιον, ὅτι δηλοῖ τὸ (5)
αἴτιον· ὥστε περὶ τῶν τοιούτων ἡ καθόλου τιμιωτέρα τῶν αἰ-
3. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 90a line 25.
ἐστὶν ἐν ἀριθμοῖς ὁ λόγος αὐτῶν; λαβόντες δ’ ὅτι ἔστι, τίς
οὖν ἐστιν ὁ λόγος;
Ὅτι δ’ ἐστὶ τοῦ μέσου ἡ ζήτησις, δηλοῖ ὅσων τὸ μέ-
σον αἰσθητόν. ζητοῦμεν γὰρ μὴ ᾐσθημένοι, οἷον τῆς ἐκλεί-
ψεως, εἰ ἔστιν ἢ μή. εἰ δ’ ἦμεν ἐπὶ τῆς σελήνης, οὐκ ἂν ἐζη- (25)
τοῦμεν οὔτ’ εἰ γίνεται οὔτε διὰ τί, ἀλλ’ ἅμα δῆλον ἂν ἦν.
ἐκ γὰρ τοῦ αἰσθέσθαι καὶ τὸ καθόλου ἐγένετο ἂν ἡμῖν εἰδέ-
ναι. ἡ μὲν γὰρ αἴσθησις ὅτι νῦν ἀντιφράττει (καὶ γὰρ δῆ-
λον ὅτι νῦν ἐκλείπει)· ἐκ δὲ τούτου τὸ καθόλου ἂν ἐγένετο. @1
Ὥσπερ οὖν λέγομεν, τὸ τί ἐστιν εἰδέναι ταὐτό ἐστι καὶ (30)
4. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 88a line 12.
τῶν πρώτων ἄλλος λόγος.
Φανερὸν οὖν ὅτι ἀδύνατον τῷ αἰσθάνεσθαι ἐπίστασθαί τι
τῶν ἀποδεικτῶν, εἰ μή τις τὸ αἰσθάνεσθαι τοῦτο λέγει, τὸ (10)
ἐπιστήμην ἔχειν δι’ ἀποδείξεως. ἔστι μέντοι ἔνια ἀναγόμενα
εἰς αἰσθήσεως ἔκλειψιν ἐν τοῖς προβλήμασιν. ἔνια γὰρ εἰ
ἑωρῶμεν οὐκ ἂν ἐζητοῦμεν, οὐχ ὡς εἰδότες τῷ ὁρᾶν, ἀλλ’ ὡς
ἔχοντες τὸ καθόλου ἐκ τοῦ ὁρᾶν. οἷον εἰ τὴν ὕαλον τετρυπη-
μένην ἑωρῶμεν καὶ τὸ φῶς διιόν, δῆλον ἂν ἦν καὶ διὰ τί (15)
καίει, τῷ ὁρᾶν μὲν χωρὶς ἐφ’ ἑκάστης, νοῆσαι δ’ ἅμα ὅτι
ἐπὶ πασῶν οὕτως. @1
5. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 90a line 13.
τι, τί οὖν τοῦτ’ ἔστι ζητοῦμεν. τὸ γὰρ αἴτιον τοῦ εἶναι μὴ
τοδὶ ἢ τοδὶ ἀλλ’ ἁπλῶς τὴν οὐσίαν, ἢ τοῦ μὴ ἁπλῶς ἀλ- (10)
λά τι τῶν καθ’ αὑτὸ ἢ κατὰ συμβεβηκός, τὸ μέσον ἐστίν.
λέγω δὲ τὸ μὲν ἁπλῶς τὸ ὑποκείμενον, οἷον σελήνην ἢ γῆν
ἢ ἥλιον ἢ τρίγωνον, τὸ δὲ τὶ ἔκλειψιν, ἰσότητα ἀνισότητα,
εἰ ἐν μέσῳ ἢ μή. ἐν ἅπασι γὰρ τούτοις φανερόν ἐστιν ὅτι
τὸ αὐτό ἐστι τὸ τί ἐστι καὶ διὰ τί ἔστιν. τί ἐστιν ἔκλειψις; (15)
στέρησις φωτὸς ἀπὸ σελήνης ὑπὸ γῆς ἀντιφράξεως. διὰ
τί ἔστιν ἔκλειψις, ἢ διὰ τί ἐκλείπει ἡ σελήνη; διὰ τὸ
ἀπολείπειν τὸ φῶς ἀντιφραττούσης τῆς γῆς. τί ἐστι συμ-
6. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93a line 23.
σαι τοῦ ὅτι, δῆλον ὅτι ὁμοίως καὶ τὸ τί ἦν εἶναι οὐκ ἄνευ τοῦ
ὅτι ἔστιν· ἀδύνατον γὰρ εἰδέναι τί ἐστιν, ἀγνοοῦντας εἰ ἔστιν. (20)
τὸ δ’ εἰ ἔστιν ὁτὲ μὲν κατὰ συμβεβηκὸς ἔχομεν, ὁτὲ δ’
ἔχοντές τι αὐτοῦ τοῦ πράγματος, οἷον βροντήν, ὅτι ψόφος
τις νεφῶν, καὶ ἔκλειψιν, ὅτι στέρησίς τις φωτός, καὶ ἄνθρω-
πον, ὅτι ζῷόν τι, καὶ ψυχήν, ὅτι αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν. ὅσα μὲν
οὖν κατὰ συμβεβηκὸς οἴδαμεν ὅτι ἔστιν, ἀναγκαῖον μηδαμῶς (25)
ἔχειν πρὸς τὸ τί ἐστιν· οὐδὲ γὰρ ὅτι ἔστιν ἴσμεν· τὸ δὲ ζητεῖν
τί ἐστι μὴ ἔχοντας ὅτι ἔστι, μηδὲν ζητεῖν ἐστιν. καθ’ ὅσων δ’
ἔχομέν τι, ῥᾷον. ὥστε ὡς ἔχομεν ὅτι ἔστιν, οὕτως ἔχομεν καὶ
7. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 75b line 35.
περὶ ὁρισμούς, ἐπείπερ ἐστὶν ὁ ὁρισμὸς ἢ ἀρχὴ ἀποδείξεως
ἢ ἀπόδειξις θέσει διαφέρουσα ἢ συμπέρασμά τι ἀποδείξεως.
αἱ δὲ τῶν πολλάκις γινομένων ἀποδείξεις καὶ ἐπιστῆμαι, οἷον
σελήνης ἐκλείψεως, δῆλον ὅτι ᾗ μὲν τοιοῦδ’ εἰσίν, ἀεὶ εἰσίν,
ᾗ δ’ οὐκ ἀεί, κατὰ μέρος εἰσίν. ὥσπερ δ’ ἡ ἔκλειψις, ὡσαύ- (35)
τως τοῖς ἄλλοις.
Ἐπεὶ δὲ φανερὸν ὅτι ἕκαστον ἀποδεῖξαι οὐκ ἔστιν ἀλλ’
ἢ ἐκ τῶν ἑκάστου ἀρχῶν, ἂν τὸ δεικνύμενον ὑπάρχῃ ᾗ ἐκεῖνο,
οὐκ ἔστι τὸ ἐπίστασθαι τοῦτο, ἂν ἐξ ἀληθῶν καὶ ἀναποδείκτων
δειχθῇ καὶ ἀμέσων. ἔστι γὰρ οὕτω δεῖξαι, ὥσπερ Βρύσων (40)
8. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 90a line 15.
λά τι τῶν καθ’ αὑτὸ ἢ κατὰ συμβεβηκός, τὸ μέσον ἐστίν.
λέγω δὲ τὸ μὲν ἁπλῶς τὸ ὑποκείμενον, οἷον σελήνην ἢ γῆν
ἢ ἥλιον ἢ τρίγωνον, τὸ δὲ τὶ ἔκλειψιν, ἰσότητα ἀνισότητα,
εἰ ἐν μέσῳ ἢ μή. ἐν ἅπασι γὰρ τούτοις φανερόν ἐστιν ὅτι
τὸ αὐτό ἐστι τὸ τί ἐστι καὶ διὰ τί ἔστιν. τί ἐστιν ἔκλειψις; (15)
στέρησις φωτὸς ἀπὸ σελήνης ὑπὸ γῆς ἀντιφράξεως. διὰ
τί ἔστιν ἔκλειψις, ἢ διὰ τί ἐκλείπει ἡ σελήνη; διὰ τὸ
ἀπολείπειν τὸ φῶς ἀντιφραττούσης τῆς γῆς. τί ἐστι συμ-
φωνία; λόγος ἀριθμῶν ἐν ὀξεῖ καὶ βαρεῖ. διὰ τί συμφω-
νεῖ τὸ ὀξὺ τῷ βαρεῖ; διὰ τὸ λόγον ἔχειν ἀριθμῶν τὸ ὀξὺ (20)
9. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 90a line 17.
ἢ ἥλιον ἢ τρίγωνον, τὸ δὲ τὶ ἔκλειψιν, ἰσότητα ἀνισότητα,
εἰ ἐν μέσῳ ἢ μή. ἐν ἅπασι γὰρ τούτοις φανερόν ἐστιν ὅτι
τὸ αὐτό ἐστι τὸ τί ἐστι καὶ διὰ τί ἔστιν. τί ἐστιν ἔκλειψις; (15)
στέρησις φωτὸς ἀπὸ σελήνης ὑπὸ γῆς ἀντιφράξεως. διὰ
τί ἔστιν ἔκλειψις, ἢ διὰ τί ἐκλείπει ἡ σελήνη; διὰ τὸ
ἀπολείπειν τὸ φῶς ἀντιφραττούσης τῆς γῆς. τί ἐστι συμ-
φωνία; λόγος ἀριθμῶν ἐν ὀξεῖ καὶ βαρεῖ. διὰ τί συμφω-
νεῖ τὸ ὀξὺ τῷ βαρεῖ; διὰ τὸ λόγον ἔχειν ἀριθμῶν τὸ ὀξὺ (20)
καὶ τὸ βαρύ. ἆρ’ ἔστι συμφωνεῖν τὸ ὀξὺ καὶ τὸ βαρύ; ἆρ’
ἐστὶν ἐν ἀριθμοῖς ὁ λόγος αὐτῶν; λαβόντες δ’ ὅτι ἔστι, τίς
10. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93a line 30.
ἔχειν πρὸς τὸ τί ἐστιν· οὐδὲ γὰρ ὅτι ἔστιν ἴσμεν· τὸ δὲ ζητεῖν
τί ἐστι μὴ ἔχοντας ὅτι ἔστι, μηδὲν ζητεῖν ἐστιν. καθ’ ὅσων δ’
ἔχομέν τι, ῥᾷον. ὥστε ὡς ἔχομεν ὅτι ἔστιν, οὕτως ἔχομεν καὶ
πρὸς τὸ τί ἐστιν. ὧν οὖν ἔχομέν τι τοῦ τί ἐστιν, ἔστω πρῶτον μὲν @1
ὧδε· ἔκλειψις ἐφ’ οὗ τὸ Α, σελήνη ἐφ’ οὗ Γ, ἀντίφραξις (30)
γῆς ἐφ’ οὗ Β. τὸ μὲν οὖν πότερον ἐκλείπει ἢ οὔ, τὸ Β ζη-
τεῖν ἔστιν, ἆρ’ ἔστιν ἢ οὔ. τοῦτο δ’ οὐδὲν διαφέρει ζητεῖν ἢ εἰ
ἔστι λόγος αὐτοῦ· καὶ ἐὰν ᾖ τοῦτο, κἀκεῖνό φαμεν εἶναι. ἢ
ποτέρας τῆς ἀντιφάσεώς ἐστιν ὁ λόγος, πότερον τοῦ ἔχειν δύο
ὀρθὰς ἢ τοῦ μὴ ἔχειν. ὅταν δ’ εὕρωμεν, ἅμα τὸ ὅτι καὶ τὸ (35)
11. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93a line 37.
ἔστι λόγος αὐτοῦ· καὶ ἐὰν ᾖ τοῦτο, κἀκεῖνό φαμεν εἶναι. ἢ
ποτέρας τῆς ἀντιφάσεώς ἐστιν ὁ λόγος, πότερον τοῦ ἔχειν δύο
ὀρθὰς ἢ τοῦ μὴ ἔχειν. ὅταν δ’ εὕρωμεν, ἅμα τὸ ὅτι καὶ τὸ (35)
διότι ἴσμεν, ἂν δι’ ἀμέσων ᾖ· εἰ δὲ μή, τὸ ὅτι, τὸ διότι δ’
οὔ. σελήνη Γ, ἔκλειψις Α, τὸ πανσελήνου σκιὰν μὴ δύ-
νασθαι ποιεῖν μηδενὸς ἡμῶν μεταξὺ ὄντος φανεροῦ, ἐφ’ οὗ
Β. εἰ τοίνυν τῷ Γ ὑπάρχει τὸ Β τὸ μὴ δύνασθαι ποιεῖν
(93b.) σκιὰν μηδενὸς μεταξὺ ἡμῶν ὄντος, τούτῳ δὲ τὸ Α τὸ ἐκλε-
λοιπέναι, ὅτι μὲν ἐκλείπει δῆλον, διότι δ’ οὔπω, καὶ ὅτι
μὲν ἔστιν ἔκλειψις ἴσμεν, τί δ’ ἐστὶν οὐκ ἴσμεν. δήλου δ’ ὄν-
12. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93b line 3.
νασθαι ποιεῖν μηδενὸς ἡμῶν μεταξὺ ὄντος φανεροῦ, ἐφ’ οὗ
Β. εἰ τοίνυν τῷ Γ ὑπάρχει τὸ Β τὸ μὴ δύνασθαι ποιεῖν
(93b.) σκιὰν μηδενὸς μεταξὺ ἡμῶν ὄντος, τούτῳ δὲ τὸ Α τὸ ἐκλε-
λοιπέναι, ὅτι μὲν ἐκλείπει δῆλον, διότι δ’ οὔπω, καὶ ὅτι
μὲν ἔστιν ἔκλειψις ἴσμεν, τί δ’ ἐστὶν οὐκ ἴσμεν. δήλου δ’ ὄν-
τος ὅτι τὸ Α τῷ Γ ὑπάρχει, ἀλλὰ διὰ τί ὑπάρχει, τὸ ζη-
τεῖν τὸ Β τί ἐστι, πότερον ἀντίφραξις ἢ στροφὴ τῆς σελήνης (5)
ἢ ἀπόσβεσις. τοῦτο δ’ ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ ἑτέρου ἄκρου, οἷον ἐν
τούτοις τοῦ Α· ἔστι γὰρ ἡ ἔκλειψις ἀντίφραξις ὑπὸ γῆς. τί
ἐστι βροντή; πυρὸς ἀπόσβεσις ἐν νέφει. διὰ τί βροντᾷ; διὰ
13. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 93b line 7.
μὲν ἔστιν ἔκλειψις ἴσμεν, τί δ’ ἐστὶν οὐκ ἴσμεν. δήλου δ’ ὄν-
τος ὅτι τὸ Α τῷ Γ ὑπάρχει, ἀλλὰ διὰ τί ὑπάρχει, τὸ ζη-
τεῖν τὸ Β τί ἐστι, πότερον ἀντίφραξις ἢ στροφὴ τῆς σελήνης (5)
ἢ ἀπόσβεσις. τοῦτο δ’ ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ ἑτέρου ἄκρου, οἷον ἐν
τούτοις τοῦ Α· ἔστι γὰρ ἡ ἔκλειψις ἀντίφραξις ὑπὸ γῆς. τί
ἐστι βροντή; πυρὸς ἀπόσβεσις ἐν νέφει. διὰ τί βροντᾷ; διὰ
τὸ ἀποσβέννυσθαι τὸ πῦρ ἐν τῷ νέφει. νέφος Γ, βροντὴ Α,
ἀπόσβεσις πυρὸς τὸ Β. τῷ δὴ Γ τῷ νέφει ὑπάρχει τὸ Β (10)
(ἀποσβέννυται γὰρ ἐν αὐτῷ τὸ πῦρ), τούτῳ δὲ τὸ Α, ψό-
φος· καὶ ἔστι γε λόγος τὸ Β τοῦ Α τοῦ πρώτου ἄκρου. ἂν
14. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 95a line 14.
Τὸ δ’ αὐτὸ αἴτιόν ἐστι τοῖς γινομένοις καὶ τοῖς γεγενη- (10)
μένοις καὶ τοῖς ἐσομένοις ὅπερ καὶ τοῖς οὖσι (τὸ γὰρ μέ-
σον αἴτιον), πλὴν τοῖς μὲν οὖσιν ὄν, τοῖς δὲ γινομένοις γινό-
μενον, τοῖς δὲ γεγενημένοις γεγενημένον καὶ ἐσομένοις ἐσό-
μενον. οἷον διὰ τί γέγονεν ἔκλειψις; διότι ἐν μέσῳ γέγονεν
ἡ γῆ· γίνεται δὲ διότι γίνεται, ἔσται δὲ διότι ἔσται ἐν μέσῳ, (15)
καὶ ἔστι διότι ἔστιν. τί ἐστι κρύσταλλος; εἰλήφθω δὴ ὅτι ὕδωρ
πεπηγός. ὕδωρ ἐφ’ οὗ Γ, πεπηγὸς ἐφ’ οὗ Α, αἴτιον τὸ
μέσον ἐφ’ οὗ Β, ἔκλειψις θερμοῦ παντελής. ὑπάρχει δὴ
τῷ Γ τὸ Β, τούτῳ δὲ τὸ πεπηγέναι τὸ ἐφ’ οὗ Α. γίνεται
15. Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Analytica priora et posteriora. {0086.001} Bekker page 95a line 18.
μενον. οἷον διὰ τί γέγονεν ἔκλειψις; διότι ἐν μέσῳ γέγονεν
ἡ γῆ· γίνεται δὲ διότι γίνεται, ἔσται δὲ διότι ἔσται ἐν μέσῳ, (15)
καὶ ἔστι διότι ἔστιν. τί ἐστι κρύσταλλος; εἰλήφθω δὴ ὅτι ὕδωρ
πεπηγός. ὕδωρ ἐφ’ οὗ Γ, πεπηγὸς ἐφ’ οὗ Α, αἴτιον τὸ
μέσον ἐφ’ οὗ Β, ἔκλειψις θερμοῦ παντελής. ὑπάρχει δὴ
τῷ Γ τὸ Β, τούτῳ δὲ τὸ πεπηγέναι τὸ ἐφ’ οὗ Α. γίνεται
δὲ κρύσταλλος γινομένου τοῦ Β, γεγένηται δὲ γεγενημένου, (20)
ἔσται δ’ ἐσομένου.
Τὸ μὲν οὖν οὕτως αἴτιον καὶ οὗ αἴτιον ἅμα γίνεται,
ὅταν γίνηται, καὶ ἔστιν, ὅταν ᾖ· καὶ ἐπὶ τοῦ γεγονέναι καὶ
Sem comentários:
Enviar um comentário